beklimmen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch beclimmen. Equivalent to be- +‎ klimmen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈklɪmə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧klim‧men
• Rhymes: -ɪmən

Verb

beklimmen

1. (transitive) to climb, to mount

Inflection

Conjugation of beklimmen (strong class 3, prefixed)
infinitive	beklimmen
past singular	beklom
past participle	beklommen
infinitive	beklimmen
gerund	beklimmen n
	present tense	past tense
1st person singular	beklim	beklom
2nd person sing. (jij)	beklimt	beklom
2nd person sing. (u)	beklimt	beklom
2nd person sing. (gij)	beklimt	beklomt
3rd person singular	beklimt	beklom
plural	beklimmen	beklommen
subjunctive sing.1	beklimme	beklomme
subjunctive plur.1	beklimmen	beklommen
imperative sing.	beklim
imperative plur.1	beklimt
participles	beklimmend	beklommen
1) Archaic.

Derived terms

• beklimmer
• beklimming

Descendants

• Afrikaans: beklim