benijden

Dutch

Etymology

From Middle Dutch beniden. Equivalent to be- +‎ nijden.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈnɛi̯də(n)/

• benijden:

  (file)

• Hyphenation: be‧nij‧den
• Rhymes: -ɛi̯dən

Verb

benijden

1. (transitive) to envy, be envious or jealous

Inflection

Conjugation of benijden (weak, prefixed)
infinitive	benijden
past singular	benijdde
past participle	benijd
infinitive	benijden
gerund	benijden n
	present tense	past tense
1st person singular	benijd	benijdde
2nd person sing. (jij)	benijdt, benijd2	benijdde
2nd person sing. (u)	benijdt	benijdde
2nd person sing. (gij)	benijdt	benijdde
3rd person singular	benijdt	benijdde
plural	benijden	benijdden
subjunctive sing.1	benijde	benijdde
subjunctive plur.1	benijden	benijdden
imperative sing.	benijd
imperative plur.1	benijdt
participles	benijdend	benijd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Conjugation of benijden (strong class 1 with weak past participle, prefixed)
infinitive	benijden
past singular	beneed
past participle	benijd
infinitive	benijden
gerund	benijden n
	present tense	past tense
1st person singular	benijd	beneed
2nd person sing. (jij)	benijdt, benijd2	beneed
2nd person sing. (u)	benijdt	beneed
2nd person sing. (gij)	benijdt	beneedt
3rd person singular	benijdt	beneed
plural	benijden	beneden
subjunctive sing.1	benijde	benede
subjunctive plur.1	benijden	beneden
imperative sing.	benijd
imperative plur.1	benijdt
participles	benijdend	benijd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• benijdenswaardig
• benijding