beschimmelen

Dutch

Etymology

From be- +‎ schimmelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈsxɪmələ(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧schim‧me‧len

Verb

beschimmelen

1. (intransitive) to become mouldy

Inflection

Conjugation of beschimmelen (weak, prefixed)
infinitive	beschimmelen
past singular	beschimmelde
past participle	beschimmeld
infinitive	beschimmelen
gerund	beschimmelen n
	present tense	past tense
1st person singular	beschimmel	beschimmelde
2nd person sing. (jij)	beschimmelt	beschimmelde
2nd person sing. (u)	beschimmelt	beschimmelde
2nd person sing. (gij)	beschimmelt	beschimmelde
3rd person singular	beschimmelt	beschimmelde
plural	beschimmelen	beschimmelden
subjunctive sing.1	beschimmele	beschimmelde
subjunctive plur.1	beschimmelen	beschimmelden
imperative sing.	beschimmel
imperative plur.1	beschimmelt
participles	beschimmelend	beschimmeld
1) Archaic.

Synonyms

• schimmelen

Derived terms

• beschimmeling

Descendants

• Afrikaans: beskimmel