besmeren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch besmeren. Equivalent to be- +‎ smeren. A variant Hollandic form gave rise to besmeuren.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈsmeːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧sme‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

besmeren

1. (transitive) to grease, to dirty, to apply grease or dirt to

Inflection

Conjugation of besmeren (weak, prefixed)
infinitive	besmeren
past singular	besmeerde
past participle	besmeerd
infinitive	besmeren
gerund	besmeren n
	present tense	past tense
1st person singular	besmeer	besmeerde
2nd person sing. (jij)	besmeert	besmeerde
2nd person sing. (u)	besmeert	besmeerde
2nd person sing. (gij)	besmeert	besmeerde
3rd person singular	besmeert	besmeerde
plural	besmeren	besmeerden
subjunctive sing.1	besmere	besmeerde
subjunctive plur.1	besmeren	besmeerden
imperative sing.	besmeer
imperative plur.1	besmeert
participles	besmerend	besmeerd
1) Archaic.