betegelen

Dutch

Etymology

From (deprecated template usage) be- +‎ tegel +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈteːɣələ(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧te‧ge‧len
• Rhymes: -eːɣələn

Verb

betegelen

1. (transitive) to tile, to put tiles on

Inflection

Conjugation of betegelen (weak, prefixed)
infinitive	betegelen
past singular	betegelde
past participle	betegeld
infinitive	betegelen
gerund	betegelen n
	present tense	past tense
1st person singular	betegel	betegelde
2nd person sing. (jij)	betegelt, betegel2	betegelde
2nd person sing. (u)	betegelt	betegelde
2nd person sing. (gij)	betegelt	betegelde
3rd person singular	betegelt	betegelde
plural	betegelen	betegelden
subjunctive sing.1	betegele	betegelde
subjunctive plur.1	betegelen	betegelden
imperative sing.	betegel
imperative plur.1	betegelt
participles	betegelend	betegeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• betegeling