beweiden

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

From be- +‎ weiden.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /bəˈʋɛi̯də(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: be‧wei‧den
  • Rhymes: -ɛi̯dən

Verb

[edit]

beweiden

  1. (transitive) to graze, to make animals graze on

Conjugation

[edit]
Conjugation of beweiden (weak, prefixed)
infinitive beweiden
past singular beweidde
past participle beweid
infinitive beweiden
gerund beweiden n
present tense past tense
1st person singular beweid beweidde
2nd person sing. (jij) beweidt, beweid2 beweidde
2nd person sing. (u) beweidt beweidde
2nd person sing. (gij) beweidt beweidde
3rd person singular beweidt beweidde
plural beweiden beweidden
subjunctive sing.1 beweide beweidde
subjunctive plur.1 beweiden beweidden
imperative sing. beweid
imperative plur.1 beweidt
participles beweidend beweid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

[edit]