bezoedelen

Dutch

Etymology

Borrowed from German besudeln.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈzudələ(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧zoe‧de‧len

Verb

bezoedelen

1. (transitive, poetic) to stain, to besmirch, to sully

Inflection

Conjugation of bezoedelen (weak, prefixed)
infinitive	bezoedelen
past singular	bezoedelde
past participle	bezoedeld
infinitive	bezoedelen
gerund	bezoedelen n
	present tense	past tense
1st person singular	bezoedel	bezoedelde
2nd person sing. (jij)	bezoedelt	bezoedelde
2nd person sing. (u)	bezoedelt	bezoedelde
2nd person sing. (gij)	bezoedelt	bezoedelde
3rd person singular	bezoedelt	bezoedelde
plural	bezoedelen	bezoedelden
subjunctive sing.1	bezoedele	bezoedelde
subjunctive plur.1	bezoedelen	bezoedelden
imperative sing.	bezoedel
imperative plur.1	bezoedelt
participles	bezoedelend	bezoedeld
1) Archaic.

Derived terms

• bezoedeling