bouten

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɑu̯.tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bou‧ten
• Rhymes: -ɑu̯tən

Etymology 1

From bout (“fart”) +‎ -en (“denominative suffix”).

Verb

bouten

1. to fart

   Synonyms: ruften, scheten

Inflection

Conjugation of bouten (weak)
infinitive	schaatsen
past singular	schaatste
past participle	geschaatst
infinitive	schaatsen
gerund	schaatsen n
	present tense	past tense
1st person singular	schaats	schaatste
2nd person sing. (jij)	schaatst	schaatste
2nd person sing. (u)	schaatst	schaatste
2nd person sing. (gij)	schaatst	schaatste
3rd person singular	schaatst	schaatste
plural	schaatsen	schaatsten
subjunctive sing.1	schaatse	schaatste
subjunctive plur.1	schaatsen	schaatsten
imperative sing.	schaats
imperative plur.1	schaatst
participles	schaatsend	geschaatst
1) Archaic.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

bouten

1. (deprecated template usage) Plural form of bout