buikspreken

Dutch

Etymology

Compound of buik (“belly, abdomen”) +‎ spreken (“to speak”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbœy̯kˌspreː.kə(n)/
• Hyphenation: buik‧spre‧ken

Noun

buikspreken n (uncountable)

1. ventriloquism

   Synonym: buikspraak

Verb

buikspreken

1. (intransitive, transitive) to ventriloquise

Usage notes

• Usage of conjugated forms of this verb is highly variable. The infinitive and active participle are relatively common. Indicatives are generally restricted to subordinate clauses. The past participle is very rare.

Inflection

Conjugation of buikspreken (strong class 4, separable)
infinitive	buikspreken
past singular	sprak buik
past participle	buikgesproken
infinitive	buikspreken
gerund	buikspreken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	spreek buik	sprak buik	buikspreek	buiksprak
2nd person sing. (jij)	spreekt buik	sprak buik	buikspreekt	buiksprak
2nd person sing. (u)	spreekt buik	sprak buik	buikspreekt	buiksprak
2nd person sing. (gij)	spreekt buik	spraakt buik	buikspreekt	buikspraakt
3rd person singular	spreekt buik	sprak buik	buikspreekt	buiksprak
plural	spreken buik	spraken buik	buikspreken	buikspraken
subjunctive sing.1	spreke buik	sprake buik	buikspreke	buiksprake
subjunctive plur.1	spreken buik	spraken buik	buikspreken	buikspraken
imperative sing.	spreek buik
imperative plur.1	spreekt buik
participles	buiksprekend	buikgesproken
1) Archaic.

Derived terms

• buikspreekpop
• buikspreekster
• buikspreker