dauwtrappen

Dutch

Etymology

Compound of dauw (“dew”) +‎ trappen (“to tread, to step; to kick”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdɑu̯ˌtrɑ.pə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: dauw‧trap‧pen

Verb

dauwtrappen

1. (intransitive) to hike early in the morning, especially as a custom on Ascension Day

Inflection

Conjugation of dauwtrappen (weak)
infinitive	dauwtrappen
past singular	dauwtrapte
past participle	gedauwtrapt
infinitive	dauwtrappen
gerund	dauwtrappen n
	present tense	past tense
1st person singular	dauwtrap	dauwtrapte
2nd person sing. (jij)	dauwtrapt, dauwtrap2	dauwtrapte
2nd person sing. (u)	dauwtrapt	dauwtrapte
2nd person sing. (gij)	dauwtrapt	dauwtrapte
3rd person singular	dauwtrapt	dauwtrapte
plural	dauwtrappen	dauwtrapten
subjunctive sing.1	dauwtrappe	dauwtrapte
subjunctive plur.1	dauwtrappen	dauwtrapten
imperative sing.	dauwtrap
imperative plur.1	dauwtrapt
participles	dauwtrappend	gedauwtrapt
1) Archaic. 2) In case of inversion.