Jump to content

dekan

From Wiktionary, the free dictionary
See also: Dekan, děkan, and dékán

Czech

[edit]

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

dekan m inan

  1. (chemistry) decane (C10H22)

Declension

[edit]

Coordinate terms

[edit]

Further reading

[edit]
  • dekan”, in Kartotéka Novočeského lexikálního archivu (in Czech)
  • dekan”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989

Danish

[edit]

Etymology 1

[edit]

Noun

[edit]

dekan

  1. dean (head of a faculty)
Declension
[edit]

Etymology 2

[edit]

Noun

[edit]

dekan

  1. (organic chemistry) Alternative spelling of decan

Esperanto

[edit]

Pronunciation

[edit]
  • Audio:(file)

Adjective

[edit]

dekan

  1. accusative singular of deka

Indonesian

[edit]
Indonesian Wikipedia has an article on:
Wikipedia id

Etymology 1

[edit]

From Dutch decaan (dean), from Late Latin decānus.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /dekan/
  • Hyphenation: dé‧kan

Noun

[edit]

dékan (plural dekan-dekan, para dekan, first-person possessive dekanku, second-person possessive dekanmu, third-person possessive dekannya)

  1. dean:
    1. (education) A senior official in a college or university, who may be in charge of a division or faculty.
    2. (Christianity) A dignitary or presiding officer in certain church bodies, especially an ecclesiastical dignitary, subordinate to a bishop, in charge of a chapter of canons.
[edit]

Etymology 2

[edit]
English Wikipedia has an article on:
Wikipedia
dəkan

From Malay dekan, from Semelai dkan, from Proto-Aslian *dəka(a)n, from Proto-Mon-Khmer *d₁kan (bamboo rat). Compare Khasi dkhan (hill rat, mole), Muong cẳn (bamboo rat) and Khmu tkan ("mole").

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /dəkan/
  • Hyphenation: dê‧kan

Noun

[edit]

dêkan (plural dekan-dekan, first-person possessive dekanku, second-person possessive dekanmu, third-person possessive dekannya)

  1. large bamboo rat (Rhizomys sumatrensis).

Further reading

[edit]

Malay

[edit]

Etymology 1

[edit]

From Dutch decaan (dean), from Late Latin decānus.

Noun

[edit]

dekan (plural dekan-dekan, informal 1st possessive dekanku, 2nd possessive dekanmu, 3rd possessive dekannya)

  1. dean (of an academic institution)

Etymology 2

[edit]

From Semelai dkan, from Proto-Aslian *dəka(a)n, from Proto-Mon-Khmer *d₁kan (bamboo rat). Compare Khasi dkhan (hill rat, mole), Muong cẳn (bamboo rat) and Khmu tkan ("mole").

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

dekan

  1. large bamboo rat (Rhizomys sumatrensis).
Descendants
[edit]
  • Indonesian: dekan

Further reading

[edit]

Polish

[edit]

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

dekan m inan

  1. decane

Declension

[edit]

Further reading

[edit]
  • dekan in Polish dictionaries at PWN

Serbo-Croatian

[edit]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /děkaːn/
  • Hyphenation: de‧kan

Noun

[edit]

dèkān m (Cyrillic spelling дѐка̄н)

  1. dean (of a university)

Declension

[edit]

Swedish

[edit]

Noun

[edit]

dekan n

  1. (organic chemistry) decane

Declension

[edit]
Declension of dekan 1.
nominative genitive
singular indefinite dekan dekans
definite dekanet dekanets
plural indefinite
definite

Noun

[edit]

dekan c

  1. dean; senior office in a university

Declension

[edit]

Synonyms

[edit]

Anagrams

[edit]

Turkish

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from German Dekan (dean), from Medieval Latin decānus (dean). Doublet of duayen.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

dekan (definite accusative dekanı, plural dekanlar)

  1. A professor in charge of a faculty at a university; dean

Declension

[edit]
Inflection
Nominative dekan
Definite accusative dekanı
Singular Plural
Nominative dekan dekanlar
Definite accusative dekanı dekanları
Dative dekana dekanlara
Locative dekanda dekanlarda
Ablative dekandan dekanlardan
Genitive dekanın dekanların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular dekanım dekanlarım
2nd singular dekanın dekanların
3rd singular dekanı dekanları
1st plural dekanımız dekanlarımız
2nd plural dekanınız dekanlarınız
3rd plural dekanları dekanları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular dekanımı dekanlarımı
2nd singular dekanını dekanlarını
3rd singular dekanını dekanlarını
1st plural dekanımızı dekanlarımızı
2nd plural dekanınızı dekanlarınızı
3rd plural dekanlarını dekanlarını
Dative
Singular Plural
1st singular dekanıma dekanlarıma
2nd singular dekanına dekanlarına
3rd singular dekanına dekanlarına
1st plural dekanımıza dekanlarımıza
2nd plural dekanınıza dekanlarınıza
3rd plural dekanlarına dekanlarına
Locative
Singular Plural
1st singular dekanımda dekanlarımda
2nd singular dekanında dekanlarında
3rd singular dekanında dekanlarında
1st plural dekanımızda dekanlarımızda
2nd plural dekanınızda dekanlarınızda
3rd plural dekanlarında dekanlarında
Ablative
Singular Plural
1st singular dekanımdan dekanlarımdan
2nd singular dekanından dekanlarından
3rd singular dekanından dekanlarından
1st plural dekanımızdan dekanlarımızdan
2nd plural dekanınızdan dekanlarınızdan
3rd plural dekanlarından dekanlarından
Genitive
Singular Plural
1st singular dekanımın dekanlarımın
2nd singular dekanının dekanlarının
3rd singular dekanının dekanlarının
1st plural dekanımızın dekanlarımızın
2nd plural dekanınızın dekanlarınızın
3rd plural dekanlarının dekanlarının

Derived terms

[edit]
[edit]

Further reading

[edit]
  • dekan”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu