desino

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 07:00, 15 October 2019.
Jump to navigation Jump to search
See also: desinò

Italian

Verb

desino

  1. first-person singular present indicative of desinare

Anagrams


Latin

Etymology

dē- +‎ sinō

Pronunciation

Verb

dēsinō (present infinitive dēsinere, perfect active dēsiī, supine dēsitum); third conjugation

  1. I leave off, give over, cease, desist.
  2. I stop, end, close, make an end.

Conjugation

   Conjugation of dēsinō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dēsinō dēsinis dēsinit dēsinimus dēsinitis dēsinunt
imperfect dēsinēbam dēsinēbās dēsinēbat dēsinēbāmus dēsinēbātis dēsinēbant
future dēsinam dēsinēs dēsinet dēsinēmus dēsinētis dēsinent
perfect dēsiī dēsiistī dēsiit dēsiimus dēsiistis dēsiērunt,
dēsiēre
pluperfect dēsieram dēsierās dēsierat dēsierāmus dēsierātis dēsierant
future perfect dēsierō dēsieris dēsierit dēsierimus dēsieritis dēsierint
passive present dēsinor dēsineris,
dēsinere
dēsinitur dēsinimur dēsiniminī dēsinuntur
imperfect dēsinēbar dēsinēbāris,
dēsinēbāre
dēsinēbātur dēsinēbāmur dēsinēbāminī dēsinēbantur
future dēsinar dēsinēris,
dēsinēre
dēsinētur dēsinēmur dēsinēminī dēsinentur
perfect dēsitus + present active indicative of sum
pluperfect dēsitus + imperfect active indicative of sum
future perfect dēsitus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dēsinam dēsinās dēsinat dēsināmus dēsinātis dēsinant
imperfect dēsinerem dēsinerēs dēsineret dēsinerēmus dēsinerētis dēsinerent
perfect dēsierim dēsierīs dēsierit dēsierīmus dēsierītis dēsierint
pluperfect dēsiissem dēsiissēs dēsiisset dēsiissēmus dēsiissētis dēsiissent
passive present dēsinar dēsināris,
dēsināre
dēsinātur dēsināmur dēsināminī dēsinantur
imperfect dēsinerer dēsinerēris,
dēsinerēre
dēsinerētur dēsinerēmur dēsinerēminī dēsinerentur
perfect dēsitus + present active subjunctive of sum
pluperfect dēsitus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present dēsine dēsinite
future dēsinitō dēsinitō dēsinitōte dēsinuntō
passive present dēsinere dēsiniminī
future dēsinitor dēsinitor dēsinuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dēsinere dēsiisse dēsitūrum esse dēsinī dēsitum esse dēsitum īrī
participles dēsinēns dēsitūrus dēsitus dēsinendus,
dēsinundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
dēsinendī dēsinendō dēsinendum dēsinendō dēsitum dēsitū

Derived terms

References

  • desino”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • desino”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • desino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.