dimidius
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
20[a], [b], [c], [d], [e], [f], [g], [h], [i] | ||
II 2 |
3 → | |
---|---|---|
Cardinal: duo Ordinal: secundus Adverbial: bis Multiplier: duplex, duplus Distributive: bīnī Fractional: dīmidius, sēmis |
Etymology[edit]
dis- (“in two”) + medius (“middle”)
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /diːˈmi.di.us/, [d̪iːˈmɪd̪iʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /diˈmi.di.us/, [d̪iˈmiːd̪ius]
Adjective[edit]
dīmidius (feminine dīmidia, neuter dīmidium); first/second-declension adjective
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dīmidius | dīmidia | dīmidium | dīmidiī | dīmidiae | dīmidia | |
Genitive | dīmidiī | dīmidiae | dīmidiī | dīmidiōrum | dīmidiārum | dīmidiōrum | |
Dative | dīmidiō | dīmidiō | dīmidiīs | ||||
Accusative | dīmidium | dīmidiam | dīmidium | dīmidiōs | dīmidiās | dīmidia | |
Ablative | dīmidiō | dīmidiā | dīmidiō | dīmidiīs | |||
Vocative | dīmidie | dīmidia | dīmidium | dīmidiī | dīmidiae | dīmidia |
Derived terms[edit]
- dīmidium (“half”)
Descendants[edit]
References[edit]
- “dimidius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “dimidius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- dimidius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- dimidius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Walther von Wartburg (1928–2002), “dimĭdius”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch (in German), volume 3: D–F, page 80