dimidius
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]20[a], [b], [c], [d], [e] | ||
← 1 | II 2 |
3 → |
---|---|---|
Cardinal: duo Ordinal: secundus, alter Adverbial: bis Proportional: duplus Multiplier: duplex, alterplex, biplex Distributive: bīnus Collective: bīniō Fractional: dīmidius, sēmis |
Etymology
[edit]dis- (“in two”) + medius (“middle”)
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /diːˈmi.di.us/, [d̪iːˈmɪd̪iʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /diˈmi.di.us/, [d̪iˈmiːd̪ius]
Adjective
[edit]dīmidius (feminine dīmidia, neuter dīmidium); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dīmidius | dīmidia | dīmidium | dīmidiī | dīmidiae | dīmidia | |
Genitive | dīmidiī | dīmidiae | dīmidiī | dīmidiōrum | dīmidiārum | dīmidiōrum | |
Dative | dīmidiō | dīmidiō | dīmidiīs | ||||
Accusative | dīmidium | dīmidiam | dīmidium | dīmidiōs | dīmidiās | dīmidia | |
Ablative | dīmidiō | dīmidiā | dīmidiō | dīmidiīs | |||
Vocative | dīmidie | dīmidia | dīmidium | dīmidiī | dīmidiae | dīmidia |
Derived terms
[edit]- dīmidium (“half”)
Descendants
[edit]References
[edit]- “dimidius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “dimidius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- dimidius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- dimidius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Walther von Wartburg (1928–2002) “dimĭdius”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch, volumes 3: D–F, page 80