discurro

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 06:07, 25 September 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

Lua error: Module:checkparams:215: The template Template:PIE root does not use the parameter(s):

2=ḱers

Please see Module:checkparams for help with this warning.

(deprecated template usage) From dis- +‎ currō.

Pronunciation

Verb

discurrō (present infinitive discurrere, perfect active discurrī, supine discursum); third conjugation

  1. I run to and fro, roam

Conjugation

  • Perfect forms discucurrī are occasionally found.
   Conjugation of discurrō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present discurrō discurris discurrit discurrimus discurritis discurrunt
imperfect discurrēbam discurrēbās discurrēbat discurrēbāmus discurrēbātis discurrēbant
future discurram discurrēs discurret discurrēmus discurrētis discurrent
perfect discurrī discurristī discurrit discurrimus discurristis discurrērunt,
discurrēre
pluperfect discurreram discurrerās discurrerat discurrerāmus discurrerātis discurrerant
future perfect discurrerō discurreris discurrerit discurrerimus discurreritis discurrerint
passive present discurror discurreris,
discurrere
discurritur discurrimur discurriminī discurruntur
imperfect discurrēbar discurrēbāris,
discurrēbāre
discurrēbātur discurrēbāmur discurrēbāminī discurrēbantur
future discurrar discurrēris,
discurrēre
discurrētur discurrēmur discurrēminī discurrentur
perfect discursus + present active indicative of sum
pluperfect discursus + imperfect active indicative of sum
future perfect discursus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present discurram discurrās discurrat discurrāmus discurrātis discurrant
imperfect discurrerem discurrerēs discurreret discurrerēmus discurrerētis discurrerent
perfect discurrerim discurrerīs discurrerit discurrerīmus discurrerītis discurrerint
pluperfect discurrissem discurrissēs discurrisset discurrissēmus discurrissētis discurrissent
passive present discurrar discurrāris,
discurrāre
discurrātur discurrāmur discurrāminī discurrantur
imperfect discurrerer discurrerēris,
discurrerēre
discurrerētur discurrerēmur discurrerēminī discurrerentur
perfect discursus + present active subjunctive of sum
pluperfect discursus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present discurre discurrite
future discurritō discurritō discurritōte discurruntō
passive present discurrere discurriminī
future discurritor discurritor discurruntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives discurrere discurrisse discursūrum esse discurrī discursum esse discursum īrī
participles discurrēns discursūrus discursus discurrendus,
discurrundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
discurrendī discurrendō discurrendum discurrendō discursum discursū

Derived terms

Descendants

  • Catalan: discórrer
  • French: discourir
  • Italian: discorrere

Template:mid2

References

  • discurro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • discurro”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • discurro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Spanish

Verb

discurro

  1. First-person singular (yo) present indicative form of discurrir.