dociąć

Polish

Etymology

From do- +‎ ciąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdɔ.t͡ɕɔɲt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔt͡ɕɔɲt͡ɕ
• Syllabification: do‧ciąć

Verb

dociąć pf (imperfective docinać)

1. (transitive) to taunt, to jibe, to barb [+ (dative) = (somebody)]

Conjugation

Conjugation of dociąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dociąć
future tense	1st	dotnę			dotniemy
	2nd	dotniesz			dotniecie
	3rd	dotnie			dotną
	impersonal	dotnie się
past tense	1st	dociąłem, -(e)m dociął	docięłam, -(e)m docięła	docięłom, -(e)m docięło	docięliśmy, -(e)śmy docięli	docięłyśmy, -(e)śmy docięły
	2nd	dociąłeś, -(e)ś dociął	docięłaś, -(e)ś docięła	docięłoś, -(e)ś docięło	docięliście, -(e)ście docięli	docięłyście, -(e)ście docięły
	3rd	dociął	docięła	docięło	docięli	docięły
	impersonal	docięto
conditional	1st	dociąłbym, bym dociął	docięłabym, bym docięła	docięłobym, bym docięło	docięlibyśmy, byśmy docięli	docięłybyśmy, byśmy docięły
	2nd	dociąłbyś, byś dociął	docięłabyś, byś docięła	docięłobyś, byś docięło	docięlibyście, byście docięli	docięłybyście, byście docięły
	3rd	dociąłby, by dociął	docięłaby, by docięła	docięłoby, by docięło	docięliby, by docięli	docięłyby, by docięły
	impersonal	docięto by
imperative	1st	niech dotnę			dotnijmy
	2nd	dotnij			dotnijcie
	3rd	niech dotnie			niech dotną
passive adjectival participle		docięty	docięta	docięte	docięci	docięte
anterior adverbial participle		dociąwszy
verbal noun		docięcie

Further reading

• dociąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dociąć in Polish dictionaries at PWN