escaleren
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
Back-formation from escalatie.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
escaleren
- (transitive, intransitive) to escalate (increase in intensity)
- Antonym: de-escaleren
Inflection[edit]
Inflection of escaleren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | escaleren | |||
past singular | escaleerde | |||
past participle | geëscaleerd | |||
infinitive | escaleren | |||
gerund | escaleren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | escaleer | escaleerde | ||
2nd person sing. (jij) | escaleert | escaleerde | ||
2nd person sing. (u) | escaleert | escaleerde | ||
2nd person sing. (gij) | escaleert | escaleerde | ||
3rd person singular | escaleert | escaleerde | ||
plural | escaleren | escaleerden | ||
subjunctive sing.1 | escalere | escaleerde | ||
subjunctive plur.1 | escaleren | escaleerden | ||
imperative sing. | escaleer | |||
imperative plur.1 | escaleert | |||
participles | escalerend | geëscaleerd | ||
1) Archaic. |