gaderen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɣaːdərə(n)/

Verb

gaderen

1. Alternative form of garen (“gather”)

Inflection

Conjugation of gaderen (weak)
infinitive	gaderen
past singular	gaderde
past participle	gegaderd
infinitive	gaderen
gerund	gaderen n
	present tense	past tense
1st person singular	gader	gaderde
2nd person sing. (jij)	gadert	gaderde
2nd person sing. (u)	gadert	gaderde
2nd person sing. (gij)	gadert	gaderde
3rd person singular	gadert	gaderde
plural	gaderen	gaderden
subjunctive sing.1	gadere	gaderde
subjunctive plur.1	gaderen	gaderden
imperative sing.	gader
imperative plur.1	gadert
participles	gaderend	gegaderd
1) Archaic.

Derived terms

• vergaderen

---

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch *gadaron, from Proto-Germanic *gadurōną.

Verb

gāderen

1. to gather, to bring/come together
2. to gather, to collect

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Alternative forms

• gēderen (eastern)

Descendants

• Dutch: gaderen, garen
• Limburgish: gaedere

Further reading

• “gaderen”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “gaderen”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN