genaken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch genaken, from Old Dutch genāken. Equivalent to ge- +‎ naken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣəˈnaːkə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ge‧na‧ken
• Rhymes: -aːkən

Verb

genaken

1. (intransitive) to approach, to draw near
   • 1814/1818?, "Hoe zoet is 't in de lente te leven", Het Haagsche Bosch, 4.

     Komt de Winter genaken, het strekt ons tot nutte,

   • 1937, Christiaan Hooykaas, Over Maleische literatuur, 8.

     Wanneer een krokodil gevangen is door een weerhaak die in lokaas verborgen is, dan moet hij buitengewone koelbloedigheid bezitten om het woest spartelende monster te genaken, de kaken dicht te binden en de ledematen te boeien.

Inflection

Conjugation of genaken (weak, prefixed)
infinitive	genaken
past singular	genaakte
past participle	genaakt
infinitive	genaken
gerund	genaken n
	present tense	past tense
1st person singular	genaak	genaakte
2nd person sing. (jij)	genaakt	genaakte
2nd person sing. (u)	genaakt	genaakte
2nd person sing. (gij)	genaakt	genaakte
3rd person singular	genaakt	genaakte
plural	genaken	genaakten
subjunctive sing.1	genake	genaakte
subjunctive plur.1	genaken	genaakten
imperative sing.	genaak
imperative plur.1	genaakt
participles	genakend	genaakt
1) Archaic.

Synonyms

• naken