inauguro

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: inauguró, inaugurò, and inaŭguro

Asturian[edit]

Verb[edit]

inauguro

  1. first-person singular present indicative of inaugurar

Catalan[edit]

Verb[edit]

inauguro

  1. first-person singular present indicative of inaugurar

Italian[edit]

Verb[edit]

inauguro

  1. first-person singular present indicative of inaugurare

Anagrams[edit]

Latin[edit]

Etymology[edit]

From in- +‎ augurō (prophesy, interpret omens).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

inaugurō (present infinitive inaugurāre, perfect active inaugurāvī, supine inaugurātum); first conjugation

  1. to divine, practice augury, take omens from the flight of birds
  2. to consecrate, inaugurate, approve on the basis of omens
  3. to install

Conjugation[edit]

   Conjugation of inaugurō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present inaugurō inaugurās inaugurat inaugurāmus inaugurātis inaugurant
imperfect inaugurābam inaugurābās inaugurābat inaugurābāmus inaugurābātis inaugurābant
future inaugurābō inaugurābis inaugurābit inaugurābimus inaugurābitis inaugurābunt
perfect inaugurāvī inaugurāvistī inaugurāvit inaugurāvimus inaugurāvistis inaugurāvērunt,
inaugurāvēre
pluperfect inaugurāveram inaugurāverās inaugurāverat inaugurāverāmus inaugurāverātis inaugurāverant
future perfect inaugurāverō inaugurāveris inaugurāverit inaugurāverimus inaugurāveritis inaugurāverint
passive present inauguror inaugurāris,
inaugurāre
inaugurātur inaugurāmur inaugurāminī inaugurantur
imperfect inaugurābar inaugurābāris,
inaugurābāre
inaugurābātur inaugurābāmur inaugurābāminī inaugurābantur
future inaugurābor inaugurāberis,
inaugurābere
inaugurābitur inaugurābimur inaugurābiminī inaugurābuntur
perfect inaugurātus + present active indicative of sum
pluperfect inaugurātus + imperfect active indicative of sum
future perfect inaugurātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present inaugurem inaugurēs inauguret inaugurēmus inaugurētis inaugurent
imperfect inaugurārem inaugurārēs inaugurāret inaugurārēmus inaugurārētis inaugurārent
perfect inaugurāverim inaugurāverīs inaugurāverit inaugurāverīmus inaugurāverītis inaugurāverint
pluperfect inaugurāvissem inaugurāvissēs inaugurāvisset inaugurāvissēmus inaugurāvissētis inaugurāvissent
passive present inaugurer inaugurēris,
inaugurēre
inaugurētur inaugurēmur inaugurēminī inaugurentur
imperfect inaugurārer inaugurārēris,
inaugurārēre
inaugurārētur inaugurārēmur inaugurārēminī inaugurārentur
perfect inaugurātus + present active subjunctive of sum
pluperfect inaugurātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present inaugurā inaugurāte
future inaugurātō inaugurātō inaugurātōte inaugurantō
passive present inaugurāre inaugurāminī
future inaugurātor inaugurātor inaugurantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives inaugurāre inaugurāvisse inaugurātūrum esse inaugurārī inaugurātum esse inaugurātum īrī
participles inaugurāns inaugurātūrus inaugurātus inaugurandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
inaugurandī inaugurandō inaugurandum inaugurandō inaugurātum inaugurātū

Related terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • inauguro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • inauguro”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • inauguro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese[edit]

Verb[edit]

inauguro

  1. first-person singular present indicative of inaugurar

Spanish[edit]

Verb[edit]

inauguro

  1. first-person singular present indicative of inaugurar