kissebissen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
kissebissen
- (intransitive) to bicker, to quarrel, to squabble (to engage in petty argument)
Inflection[edit]
Conjugation of kissebissen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | kissebissen | |||
past singular | kissebiste | |||
past participle | gekissebist | |||
infinitive | kissebissen | |||
gerund | kissebissen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | kissebis | kissebiste | ||
2nd person sing. (jij) | kissebist | kissebiste | ||
2nd person sing. (u) | kissebist | kissebiste | ||
2nd person sing. (gij) | kissebist | kissebiste | ||
3rd person singular | kissebist | kissebiste | ||
plural | kissebissen | kissebisten | ||
subjunctive sing.1 | kissebisse | kissebiste | ||
subjunctive plur.1 | kissebissen | kissebisten | ||
imperative sing. | kissebis | |||
imperative plur.1 | kissebist | |||
participles | kissebissend | gekissebist | ||
1) Archaic. |