koń

See also: kon, Kon, kōn, kon-, Kon., kóń, kôň, and Appendix:Variations of "kon"

Lower Sorbian

Noun

koń m ?

1. Superseded spelling of kóń.

Declension

Declension of koń

	Singular	Dual	Plural
Nominative	koń	konja	konje
Genitive	konja	konjowu	konjow
Dative	konjoju	konjoma	konjam
Accusative	konja	konjowu	konje, konjow
Instrumental	konjom	konjoma	konjami
Locative	konju	konjoma	konjach

---

Polish

konie

Etymology

From Proto-Slavic *koňь, from (deprecated template usage) [etyl] Proto-Indo-European *ḱem- (“hornless”)

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔɲ/

• audio:

  (file)

Noun

1. horse (animal)
2. pommel horse
3. (chess) knight

Usage notes

• Sense 2 can be disambiguated as koń gimnastyczny.

Declension

Declension of koń

	singular	plural
nominative	koń	konie
genitive	konia	koni
dative	koniowi	koniom
accusative	konia	konie
instrumental	koniem	końmi
locative	koniu	koniach
vocative	koniu	konie

Related terms

• klacz
• koński
• walić konia

See also

Chess pieces in Polish · bierki szachowe (layout · text)
król	hetman, królowa, królówka, dama	wieża	goniec, laufer, giermek	skoczek, koń, konik	pion, pionek

Further reading

• koń in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Template:R:PWN