kóń

See also: Appendix:Variations of "kon"

Kashubian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *koňь. Cognates include Polish koń and Czech kůň.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkwoɲ/
• Syllabification: kóń

Noun

kóń m anim (diminutive kònik, augmentative kòniszcze, related adjective kóńsczi)

1. horse (hoofed mammal, Equus ferus caballus, often used throughout history for riding and draft work)

Declension

Declension of kóń

	singular	plural
nominative	kóń	kònie
genitive	kònia	kòni
dative	kòniowi	kònióm, kòniama
accusative	kònia	kònie
instrumental	kòniã, kòniem	kòniami, kòniama
locative	kòniu	kòniach
vocative	kòniu	kònie

Derived terms

nouns

• mòrsczi kóń

 

Further reading

• Stefan Ramułt (1893), “kòń”, in Słownik języka pomorskiego czyli kaszubskiego, page 73
• Jan Trepczyk (1994), “koń”, in Słownik polsko-kaszubski, volume 1-2
• Eùgeniusz Gòłąbk (2011), “koń”, in Słownik Polsko-Kaszubski / Słowôrz Pòlskò-Kaszëbsczi
• “kóń”, in Internetowi Słowôrz Kaszëbsczégò Jãzëka [Internet Dictionary of the Kashubian Language], Fundacja Kaszuby, 2022

Lower Sorbian

dwa kónja

Alternative forms

• koń (superseded)

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *koňь.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɨnʲ/, /kɛnʲ/, (dated) /kʊnʲ/

Noun

kóń m

1. horse

Declension

Declension of kóń

	Singular	Dual	Plural
Nominative	kóń	kónja	kónje
Genitive	kónja	kónjowu	kónjow
Dative	kónjoju	kónjoma	kónjam
Accusative	kónja	kónjowu	kónje, kónjow
Instrumental	kónjom	kónjoma	kónjami
Locative	kónju	kónjoma	kónjach

Upper Sorbian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *koňь.

Pronunciation

• Audio

  (file)

Noun

kóń m

1. horse

Declension

Declension of kóń

	Singular	Dual	Plural
Nominative	kóń	koni	konje
Genitive	konja	konjow	konjow, koni
Dative	konjej	konjomaj	konjam, konjom
Accusative	konja	koni	konje
Instrumental (z/ze)	konju	konjomaj	konjemi, konimi
Locative (wo)	koni	konjomaj	konjach, konjoch
Vocative	kóń	koni	konje

Further reading

• “kóń” in Soblex