kruisen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkrœy̯sə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -œy̯sən

Etymology 1

From Middle Dutch crucen. Equivalent to kruis +‎ -en.

Verb

kruisen

1. (transitive) to cross, intersect
2. (transitive) to breed (to arrange the mating of specific animals or plants)

Inflection

Conjugation of kruisen (weak)
infinitive	kruisen
past singular	kruiste
past participle	gekruist
infinitive	kruisen
gerund	kruisen n
	present tense	past tense
1st person singular	kruis	kruiste
2nd person sing. (jij)	kruist, kruis2	kruiste
2nd person sing. (u)	kruist	kruiste
2nd person sing. (gij)	kruist	kruiste
3rd person singular	kruist	kruiste
plural	kruisen	kruisten
subjunctive sing.1	kruise	kruiste
subjunctive plur.1	kruisen	kruisten
imperative sing.	kruis
imperative plur.1	kruist
participles	kruisend	gekruist
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• kruising
• aankruisen
• doorkruisen
• omkruisen
• de degens kruisen

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

kruisen

1. (deprecated template usage) Plural form of kruis