naumieć

Polish

Etymology

From na- +‎ umieć.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈu.mjɛt͡ɕ/
• Rhymes: -umjɛt͡ɕ
• Syllabification: na‧u‧mieć

Verb

naumieć pf

1. (transitive, colloquial, reflexive with się, humorous) to learn

   Synonym: nauczyć się

Conjugation

Conjugation of naumieć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		naumieć
future tense	1st	naumiem			naumiemy
	2nd	naumiesz			naumiecie
	3rd	naumie			naumieją
	impersonal	naumie się
past tense	1st	naumiałem, -(e)m naumiał	naumiałam, -(e)m naumiała	naumiałom, -(e)m naumiało	naumieliśmy, -(e)śmy naumieli	naumiałyśmy, -(e)śmy naumiały
	2nd	naumiałeś, -(e)ś naumiał	naumiałaś, -(e)ś naumiała	naumiałoś, -(e)ś naumiało	naumieliście, -(e)ście naumieli	naumiałyście, -(e)ście naumiały
	3rd	naumiał	naumiała	naumiało	naumieli	naumiały
	impersonal	naumiano
conditional	1st	naumiałbym, bym naumiał	naumiałabym, bym naumiała	naumiałobym, bym naumiało	naumielibyśmy, byśmy naumieli	naumiałybyśmy, byśmy naumiały
	2nd	naumiałbyś, byś naumiał	naumiałabyś, byś naumiała	naumiałobyś, byś naumiało	naumielibyście, byście naumieli	naumiałybyście, byście naumiały
	3rd	naumiałby, by naumiał	naumiałaby, by naumiała	naumiałoby, by naumiało	naumieliby, by naumieli	naumiałyby, by naumiały
	impersonal	naumiano by
imperative	1st	niech naumiem			naumiejmy
	2nd	naumiej			naumiejcie
	3rd	niech naumie			niech naumieją
passive adjectival participle		naumiany	naumiana	naumiane	naumiani	naumiane
anterior adverbial participle		naumiawszy
verbal noun		naumienie

Further reading

• naumieć in Polish dictionaries at PWN