obcować

Polish

Etymology

From obcy +‎ -ować.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔpˈt͡sɔ.vat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔvat͡ɕ
• Syllabification: ob‧co‧wać

Verb

obcować impf (perfective poobcować)

1. (intransitive) to associate, to commune, to consort [+ z (instrumental) = with someone/something]

   Synonyms: przestawać, zadawać się

   • 1900, Kazimierz Morawski, Historya Uniwersytetu Jagiellońskiego: Średnie wieki i Odrodzenie‎^[1], volume 2, Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, page 221:

     W innym znów liście mamy wytoczenie skargi na krakowskiego studenta, który po podejrzanych karczmach się włóczy i raczy, bardzo rzadko na lekcye uczęszcza i ... dnie całe obcuje z dziewczętami, wszystkie kodeksy zastawiając u żydów.

     In yet another letter we have the rolling out of a complaint about a student from Kraków who wanders and drinks around suspicious taverns, very rarely attends classes, and ... associates with girls for whole days, pawning all his books to the Jews.

   • 2018 July 29, Jacek Cieślak, “Kora, perfekcyjna punkowa dama”, in Rzeczpospolita‎^[2], archived from the original on 2022-08-05:

     Obcowała ze środowiskiem filozofów, psychologów...

     She associated with the community of philosophers and psychologists...

2. (intransitive, archaic) to copulate [+ z (instrumental) = with someone/something]

   Synonyms: spółkować, współżyć

   • 1965, Millennium Bible‎^[3], archived from the original on 2022-08-05, Leviticus/Kapłańska 18.22:

     Nie będziesz obcował z mężczyzną, tak jak się obcuje z kobietą.

     Thou shalt not have sex with a man the way one has sex with a woman.

Conjugation

Conjugation of obcować impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		obcować
present tense	1st	obcuję			obcujemy
	2nd	obcujesz			obcujecie
	3rd	obcuje			obcują
	impersonal	obcuje się
past tense	1st	obcowałem, -(e)m obcował	obcowałam, -(e)m obcowała	obcowałom, -(e)m obcowało	obcowaliśmy, -(e)śmy obcowali	obcowałyśmy, -(e)śmy obcowały
	2nd	obcowałeś, -(e)ś obcował	obcowałaś, -(e)ś obcowała	obcowałoś, -(e)ś obcowało	obcowaliście, -(e)ście obcowali	obcowałyście, -(e)ście obcowały
	3rd	obcował	obcowała	obcowało	obcowali	obcowały
	impersonal	obcowano
future tense	1st	będę obcował, będę obcować	będę obcowała, będę obcować	będę obcowało, będę obcować	będziemy obcowali, będziemy obcować	będziemy obcowały, będziemy obcować
	2nd	będziesz obcował, będziesz obcować	będziesz obcowała, będziesz obcować	będziesz obcowało, będziesz obcować	będziecie obcowali, będziecie obcować	będziecie obcowały, będziecie obcować
	3rd	będzie obcował, będzie obcować	będzie obcowała, będzie obcować	będzie obcowało, będzie obcować	będą obcowali, będą obcować	będą obcowały, będą obcować
	impersonal	będzie obcować się
conditional	1st	obcowałbym, bym obcował	obcowałabym, bym obcowała	obcowałobym, bym obcowało	obcowalibyśmy, byśmy obcowali	obcowałybyśmy, byśmy obcowały
	2nd	obcowałbyś, byś obcował	obcowałabyś, byś obcowała	obcowałobyś, byś obcowało	obcowalibyście, byście obcowali	obcowałybyście, byście obcowały
	3rd	obcowałby, by obcował	obcowałaby, by obcowała	obcowałoby, by obcowało	obcowaliby, by obcowali	obcowałyby, by obcowały
	impersonal	obcowano by
imperative	1st	niech obcuję			obcujmy
	2nd	obcuj			obcujcie
	3rd	niech obcuje			niech obcują
active adjectival participle		obcujący	obcująca	obcujące	obcujący	obcujące
contemporary adverbial participle		obcując
verbal noun		obcowanie

Related terms

• obcy
• wobec

 

Further reading

• obcować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• obcować in Polish dictionaries at PWN