omituinen

Definition from Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Finnish[edit]

Etymology[edit]

From oma +‎ -tuinen.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈomitui̯nen/, [ˈo̞miˌt̪ui̯ne̞n]
  • Rhymes: -uinen
  • Syllabification(key): o‧mi‧tui‧nen

Adjective[edit]

omituinen (comparative omituisempi, superlative omituisin)

  1. bizarre, peculiar, strange
  2. zany, wacky, kinky, oddball
  3. (dialectal) own

Declension[edit]

Inflection of omituinen (Kotus type 38/nainen, no gradation)
nominative omituinen omituiset
genitive omituisen omituisten
omituisien
partitive omituista omituisia
illative omituiseen omituisiin
singular plural
nominative omituinen omituiset
accusative nom. omituinen omituiset
gen. omituisen
genitive omituisen omituisten
omituisien
partitive omituista omituisia
inessive omituisessa omituisissa
elative omituisesta omituisista
illative omituiseen omituisiin
adessive omituisella omituisilla
ablative omituiselta omituisilta
allative omituiselle omituisille
essive omituisena omituisina
translative omituiseksi omituisiksi
instructive omituisin
abessive omituisetta omituisitta
comitative omituisine
Possessive forms of omituinen (type nainen)
Rare. Only used with substantive adjectives.
possessor singular plural
1st person omituiseni omituisemme
2nd person omituisesi omituisenne
3rd person omituisensa

Synonyms[edit]

Derived terms[edit]