omotać

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: omotač

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From o- +‎ motać.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ɔˈmɔ.tat͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔtat͡ɕ
  • Syllabification: o‧mo‧tać

Verb

[edit]

omotać pf (imperfective omotywać)

  1. (transitive) to entangle, to ensnare
  2. (transitive) to inveigle, to entice
  3. (reflexive with się) to entangle oneself, to entangle one another
  4. (reflexive with się) to get involved, to become inveigled

Conjugation

[edit]
Conjugation of omotać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive omotać
future tense 1st omotam omotamy
2nd omotasz omotacie
3rd omota omotają
impersonal omota się
past tense 1st omotałem,
-(e)m omotał
omotałam,
-(e)m omotała
omotałom,
-(e)m omotało
omotaliśmy,
-(e)śmy omotali
omotałyśmy,
-(e)śmy omotały
2nd omotałeś,
-(e)ś omotał
omotałaś,
-(e)ś omotała
omotałoś,
-(e)ś omotało
omotaliście,
-(e)ście omotali
omotałyście,
-(e)ście omotały
3rd omotał omotała omotało omotali omotały
impersonal omotano
conditional 1st omotałbym,
bym omotał
omotałabym,
bym omotała
omotałobym,
bym omotało
omotalibyśmy,
byśmy omotali
omotałybyśmy,
byśmy omotały
2nd omotałbyś,
byś omotał
omotałabyś,
byś omotała
omotałobyś,
byś omotało
omotalibyście,
byście omotali
omotałybyście,
byście omotały
3rd omotałby,
by omotał
omotałaby,
by omotała
omotałoby,
by omotało
omotaliby,
by omotali
omotałyby,
by omotały
impersonal omotano by
imperative 1st niech omotam omotajmy
2nd omotaj omotajcie
3rd niech omota niech omotają
passive adjectival participle omotany omotana omotane omotani omotane
anterior adverbial participle omotawszy
verbal noun omotanie

Further reading

[edit]
  • omotać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • omotać in Polish dictionaries at PWN