onthalen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch onthalen. Equivalent to ont- +‎ halen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈɦaː.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ont‧ha‧len
• Rhymes: -aːlən

Verb

onthalen

1. to welcome hospitably, to regale

Inflection

Conjugation of onthalen (weak, prefixed)
infinitive	onthalen
past singular	onthaalde
past participle	onthaald
infinitive	onthalen
gerund	onthalen n
	present tense	past tense
1st person singular	onthaal	onthaalde
2nd person sing. (jij)	onthaalt, onthaal2	onthaalde
2nd person sing. (u)	onthaalt	onthaalde
2nd person sing. (gij)	onthaalt	onthaalde
3rd person singular	onthaalt	onthaalde
plural	onthalen	onthaalden
subjunctive sing.1	onthale	onthaalde
subjunctive plur.1	onthalen	onthaalden
imperative sing.	onthaal
imperative plur.1	onthaalt
participles	onthalend	onthaald
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• onthaal