onttrekken

Dutch

Etymology

From ont- +‎ trekken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈtrɛ.kə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

onttrekken

1. to withdraw
2. to abstract (i.e. extract by means of distillation)

Inflection

Conjugation of onttrekken (strong class 3, prefixed)
infinitive	onttrekken
past singular	onttrok
past participle	onttrokken
infinitive	onttrekken
gerund	onttrekken n
	present tense	past tense
1st person singular	onttrek	onttrok
2nd person sing. (jij)	onttrekt, onttrek2	onttrok
2nd person sing. (u)	onttrekt	onttrok
2nd person sing. (gij)	onttrekt	onttrokt
3rd person singular	onttrekt	onttrok
plural	onttrekken	onttrokken
subjunctive sing.1	onttrekke	onttrokke
subjunctive plur.1	onttrekken	onttrokken
imperative sing.	onttrek
imperative plur.1	onttrekt
participles	onttrekkend	onttrokken
1) Archaic. 2) In case of inversion.