ouwehoeren

Dutch

Etymology

From ouwe +‎ hoer +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɑu̯.ʋəˈɦuː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ou‧we‧hoe‧ren

Verb

ouwehoeren

1. (Netherlands, colloquial, slightly vulgar) to banter, to chitchat, to bullshit

Inflection

Conjugation of ouwehoeren (weak)
infinitive	ouwehoeren
past singular	ouwehoerde
past participle	geouwehoerd
infinitive	ouwehoeren
gerund	ouwehoeren n
	present tense	past tense
1st person singular	ouwehoer	ouwehoerde
2nd person sing. (jij)	ouwehoert	ouwehoerde
2nd person sing. (u)	ouwehoert	ouwehoerde
2nd person sing. (gij)	ouwehoert	ouwehoerde
3rd person singular	ouwehoert	ouwehoerde
plural	ouwehoeren	ouwehoerden
subjunctive sing.1	ouwehoere	ouwehoerde
subjunctive plur.1	ouwehoeren	ouwehoerden
imperative sing.	ouwehoer
imperative plur.1	ouwehoert
participles	ouwehoerend	geouwehoerd
1) Archaic.