pína

See also: pina, Pina, piña, and Piña

Faroese

Etymology

From Old Norse pína, from Latin poena, from Ancient Greek ποινή (poinḗ, “penalty, fine, blood money”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈpʰʊiːjna]

Noun

pína f (genitive singular pínu, plural pínur)

1. pain

Declension

Declension of pína
f1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	pína	pínan	pínur	pínurnar
accusative	pínu	pínuna	pínur	pínurnar
dative	pínu	pínuni	pínum	pínunum
genitive	pínu	pínunnar	pína	pínanna

Verb

pína (third person singular past indicative píndi, third person plural past indicative píndu, supine pínt)

1. to hurt, to torture

Conjugation

Conjugation of pína (group v-1)
infinitive	pína
supine	pínt
participle (a7)1	pínandi	píndur
	present	past
first singular	píni	píndi
second singular	pínir	píndi
third singular	pínir	píndi
plural	pína	píndu
	imperative
singular	pín!
plural	pínið!
1Only the past participle being declined.

Verb

pína (third person singular past indicative pínaði, third person plural past indicative pínaðu, supine pínað)

1. to swear

Conjugation

Conjugation of pína (group v-30)
infinitive	pína
supine	pínað
participle (a6)1	pínandi	pínaður
	present	past
first singular	píni	pínaði
second singular	pínar	pínaði
third singular	pínar	pínaði
plural	pína	pínaðu
	imperative
singular	pína!
plural	pínið!
1Only the past participle being declined.

---

Icelandic

Etymology

From Old Norse pína.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpʰiːna/

  Rhymes: -iːna

Noun

pína f (genitive singular pínu, nominative plural pínur)

1. pain, torment
2. a tiny amount

Synonyms

• (pain, torment) kvöl

Verb

pína (weak verb, third-person singular past indicative píndi, supine pínt)

1. to torture, to torment

Conjugation

pína — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að pína
supine (sagnbót)		pínt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		pínandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég píni	við pínum	present (nútíð)	ég píni	við pínum
	þú pínir	þið pínið		þú pínir	þið pínið
	hann, hún, það pínir	þeir, þær, þau pína		hann, hún, það píni	þeir, þær, þau píni
past (þátíð)	ég píndi	við píndum	past (þátíð)	ég píndi	við píndum
	þú píndir	þið pínduð		þú píndir	þið pínduð
	hann, hún, það píndi	þeir, þær, þau píndu		hann, hún, það píndi	þeir, þær, þau píndu
imperative (boðháttur)	pín (þú)	pínið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	píndu	píniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

pínast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að pínast
supine (sagnbót)		pínst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		pínandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég pínist	við pínumst	present (nútíð)	ég pínist	við pínumst
	þú pínist	þið pínist		þú pínist	þið pínist
	hann, hún, það pínist	þeir, þær, þau pínast		hann, hún, það pínist	þeir, þær, þau pínist
past (þátíð)	ég píndist	við píndumst	past (þátíð)	ég píndist	við píndumst
	þú píndist	þið píndust		þú píndist	þið píndust
	hann, hún, það píndist	þeir, þær, þau píndust		hann, hún, það píndist	þeir, þær, þau píndust
imperative (boðháttur)	pínst (þú)	pínist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	pínstu	pínisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

píndur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	píndur	pínd	pínt		píndir	píndar	pínd
accusative (þolfall)	píndan	pínda	pínt		pínda	píndar	pínd
dative (þágufall)	píndum	píndri	píndu		píndum	píndum	píndum
genitive (eignarfall)	pínds	píndrar	pínds		píndra	píndra	píndra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	píndi	pínda	pínda		píndu	píndu	píndu
accusative (þolfall)	pínda	píndu	pínda		píndu	píndu	píndu
dative (þágufall)	pínda	píndu	pínda		píndu	píndu	píndu
genitive (eignarfall)	pínda	píndu	pínda		píndu	píndu	píndu

Synonyms

• kvelja, pynta

---

Old Norse

Etymology

From Latin poena, compare German Pein (“pain”).

Noun

pína f (genitive pínu, plural pínur)

1. fine

Verb

pína (singular past indicative pínda, plural past indicative píndu, past participle píndr)

1. to torment

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

• Danish: pine