podbić

Polish

Etymology

From pod- +‎ bić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɔd.bit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔdbit͡ɕ
• Syllabification: pod‧bić

Noun

podbić

1. genitive plural of podbicie

Verb

podbić pf (imperfective podbijać)

1. (transitive) to conquer, to subdue, to subjugate (to acquire by force of arms, win in war)
2. (transitive) to bump up, to drive up (to increase something suddenly)
3. (transitive) to conquer someone (with love, sympathy etc.)
4. (transitive) to fasten something from the bottom
5. (transitive) to lift up

Conjugation

Conjugation of podbić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		podbić
future tense	1st	podbiję			podbijemy
	2nd	podbijesz			podbijecie
	3rd	podbije			podbiją
	impersonal	podbije się
past tense	1st	podbiłem, -(e)m podbił	podbiłam, -(e)m podbiła	podbiłom, -(e)m podbiło	podbiliśmy, -(e)śmy podbili	podbiłyśmy, -(e)śmy podbiły
	2nd	podbiłeś, -(e)ś podbił	podbiłaś, -(e)ś podbiła	podbiłoś, -(e)ś podbiło	podbiliście, -(e)ście podbili	podbiłyście, -(e)ście podbiły
	3rd	podbił	podbiła	podbiło	podbili	podbiły
	impersonal	podbito
conditional	1st	podbiłbym, bym podbił	podbiłabym, bym podbiła	podbiłobym, bym podbiło	podbilibyśmy, byśmy podbili	podbiłybyśmy, byśmy podbiły
	2nd	podbiłbyś, byś podbił	podbiłabyś, byś podbiła	podbiłobyś, byś podbiło	podbilibyście, byście podbili	podbiłybyście, byście podbiły
	3rd	podbiłby, by podbił	podbiłaby, by podbiła	podbiłoby, by podbiło	podbiliby, by podbili	podbiłyby, by podbiły
	impersonal	podbito by
imperative	1st	niech podbiję			podbijmy
	2nd	podbij			podbijcie
	3rd	niech podbije			niech podbiją
passive adjectival participle		podbity	podbita	podbite	podbici	podbite
anterior adverbial participle		podbiwszy
verbal noun		podbicie

Derived terms

noun

• podbicie

 

verbs

• podbijać bębenka impf, podbić bębenka pf

 

Related terms

noun

• podbijanie

 

Further reading

• podbić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• podbić in Polish dictionaries at PWN