rozwieść

Polish

From roz- +‎ wieść.

rozwieść pf (imperfective rozwodzić)

(transitive) to divorce, to grant a divorce
(reflexive with się) to divorce, to get a divorce [with z (+ instrumental) ‘from someone’]
(reflexive with się) to ramble, to go on, to elaborate [with nad (+ instrumental) ‘about something’]

Conjugation of rozwieść pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozwieść
future tense	1^st	rozwiodę			rozwiedziemy
	2^nd	rozwiedziesz			rozwiedziecie
	3^rd	rozwiedzie			rozwiodą
	impersonal	rozwiedzie się
past tense	1^st	rozwiodłem, -(e)m rozwiódł	rozwiodłam, -(e)m rozwiodła	rozwiodłom, -(e)m rozwiodło	rozwiedliśmy, -(e)śmy rozwiedli	rozwiodłyśmy, -(e)śmy rozwiodły
	2^nd	rozwiodłeś, -(e)ś rozwiódł	rozwiodłaś, -(e)ś rozwiodła	rozwiodłoś, -(e)ś rozwiodło	rozwiedliście, -(e)ście rozwiedli	rozwiodłyście, -(e)ście rozwiodły
	3^rd	rozwiódł	rozwiodła	rozwiodło	rozwiedli	rozwiodły
	impersonal	rozwiedziono
conditional	1^st	rozwiódłbym, bym rozwiódł	rozwiodłabym, bym rozwiodła	rozwiodłobym, bym rozwiodło	rozwiedlibyśmy, byśmy rozwiedli	rozwiodłybyśmy, byśmy rozwiodły
	2^nd	rozwiódłbyś, byś rozwiódł	rozwiodłabyś, byś rozwiodła	rozwiodłobyś, byś rozwiodło	rozwiedlibyście, byście rozwiedli	rozwiodłybyście, byście rozwiodły
	3^rd	rozwiódłby, by rozwiódł	rozwiodłaby, by rozwiodła	rozwiodłoby, by rozwiodło	rozwiedliby, by rozwiedli	rozwiodłyby, by rozwiodły
	impersonal	rozwiedziono by
imperative	1^st	niech rozwiodę			rozwiedźmy
	2^nd	rozwiedź			rozwiedźcie
	3^rd	niech rozwiedzie			niech rozwiodą
passive adjectival participle		rozwiedziony	rozwiedziona	rozwiedzione	rozwiedzeni	rozwiedzione
anterior adverbial participle		rozwiódłszy
verbal noun		rozwiedzenie