samenstromen

Dutch

Etymology

Compound of samen +‎ stromen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsaː.mə(n)ˌstroː.mə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: sa‧men‧stro‧men

Verb

samenstromen

1. (intransitive) to flow in a convergent direction
2. (intransitive, also figurative) to converge

Inflection

Conjugation of samenstromen (weak, separable)
infinitive	samenstromen
past singular	stroomde samen
past participle	samengestroomd
infinitive	samenstromen
gerund	samenstromen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	stroom samen	stroomde samen	samenstroom	samenstroomde
2nd person sing. (jij)	stroomt samen, stroom samen2	stroomde samen	samenstroomt	samenstroomde
2nd person sing. (u)	stroomt samen	stroomde samen	samenstroomt	samenstroomde
2nd person sing. (gij)	stroomt samen	stroomde samen	samenstroomt	samenstroomde
3rd person singular	stroomt samen	stroomde samen	samenstroomt	samenstroomde
plural	stromen samen	stroomden samen	samenstromen	samenstroomden
subjunctive sing.1	strome samen	stroomde samen	samenstrome	samenstroomde
subjunctive plur.1	stromen samen	stroomden samen	samenstromen	samenstroomden
imperative sing.	stroom samen
imperative plur.1	stroomt samen
participles	samenstromend	samengestroomd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• samenstroming