samenwonen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]samenwonen
- (intransitive) to cohabit, to live together
- Uiteindelijk besloten ze om samen te gaan wonen, met hun kinderen uit eerdere relaties.
- Ultimately, they decided to start living together, with their children from previous relationships.
Inflection
[edit]| Conjugation of samenwonen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | samenwonen | |||
| past singular | woonde samen | |||
| past participle | samengewoond | |||
| infinitive | samenwonen | |||
| gerund | samenwonen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | woon samen | woonde samen | samenwoon | samenwoonde |
| 2nd person sing. (jij) | woont samen | woonde samen | samenwoont | samenwoonde |
| 2nd person sing. (u) | woont samen | woonde samen | samenwoont | samenwoonde |
| 2nd person sing. (gij) | woont samen | woonde samen | samenwoont | samenwoonde |
| 3rd person singular | woont samen | woonde samen | samenwoont | samenwoonde |
| plural | wonen samen | woonden samen | samenwonen | samenwoonden |
| subjunctive sing.1 | wone samen | woonde samen | samenwone | samenwoonde |
| subjunctive plur.1 | wonen samen | woonden samen | samenwonen | samenwoonden |
| imperative sing. | woon samen | |||
| imperative plur.1 | woont samen | |||
| participles | samenwonend | samengewoond | ||
| 1) Archaic. | ||||