singularis

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Danish[edit]

Noun[edit]

singularis

  1. (grammar) singular

Synonyms[edit]

Antonyms[edit]

Latin[edit]

Etymology[edit]

From singulus +‎ -āris.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

singulāris (neuter singulāre, adverb singulāriter); third-declension two-termination adjective

  1. singular, unique, unusual
    Synonym: ūnicus
    • Julius Caesar Commentāriī dē Bellō Gallicō
      Quibus omnibus rebus permoti equites Treveri, quorum inter Gallos virtutis opinio est singularis...
      "All these events alarmed certain horsemen of the Treveri, whose reputation for valour among the Gauls is unique..."
  2. alone, single, solitary
    Synonyms: sōlus, sōlitārius
    • Macrobius Saturnalia
      ...pugna singularis Aeneae atque Turni ut Achillis et Hectoris, et captivi inferiis destinati, ut illic Patrocli, hic Pallantis...
      "...the single combat of Aeneas and Turnus, like that of Achilles and Hector, the captives marked out for the shades of Patroclus, on the one hand, and of Pallas, on the other..."
  3. nonpareil, peerless, unequalled. unmatched, exceptional
    Synonym: ēgregius
    • Cicero Pro Lege Manilia
      ...et cum ei imperatorem praeficere possitis, in quo sit eximia belli scientia, singularis virtus, clarissima auctoritas, egregia fortuna...
      "...and since you have it in your power to put in command of it one who possesses remarkable knowledge of warfare, exceptional capacity, brilliant prestige, and unusual good fortune..." (translation by James Loeb)
  4. unprecedented
    • Cicero De Provinciis Consularibus
      Ego vos intellego, patres conscripti, multos decrevisse eximios honores C. Caesari et prope singularis.
      "I understand, you Senators, the many special and nearly unprecedented declarations with which you may honor Caius Caesar."
  5. (grammar) singular

Declension[edit]

Third-declension two-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative singulāris singulāre singulārēs singulāria
Genitive singulāris singulārium
Dative singulārī singulāribus
Accusative singulārem singulāre singulārēs
singulārīs
singulāria
Ablative singulārī singulāribus
Vocative singulāris singulāre singulārēs singulāria

Synonyms[edit]

Antonyms[edit]

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

Borrowings:

Further reading[edit]

References[edit]

  • singularis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • singularis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • singularis in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • singularis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to conceive an ideal: singularem quandam perfectionis imaginem animo concipere
    • monarchy: imperium singulare, unius dominatus, regium imperium
    • absolute power; autocracy: imperium singulare
    • single combat: certamen singulare
    • to challenge some one to single combat: povocare aliquem ad certamen singulare

Swedish[edit]

Noun[edit]

singularis m or c

  1. singular (grammar: form of a word that refers to only one thing)