spierniczyć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From s- +‎ pierniczyć.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

spierniczyć pf (imperfective spierniczać)

  1. (intransitive, colloquial) to eff off, to escape, to flee, to hightail it, to run away
  2. (transitive, colloquial) to botch, to mess up, to screw up

Conjugation

[edit]
Conjugation of spierniczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive spierniczyć
future tense 1st spierniczę spierniczymy
2nd spierniczysz spierniczycie
3rd spierniczy spierniczą
impersonal spierniczy się
past tense 1st spierniczyłem,
-(e)m spierniczył
spierniczyłam,
-(e)m spierniczyła
spierniczyłom,
-(e)m spierniczyło
spierniczyliśmy,
-(e)śmy spierniczyli
spierniczyłyśmy,
-(e)śmy spierniczyły
2nd spierniczyłeś,
-(e)ś spierniczył
spierniczyłaś,
-(e)ś spierniczyła
spierniczyłoś,
-(e)ś spierniczyło
spierniczyliście,
-(e)ście spierniczyli
spierniczyłyście,
-(e)ście spierniczyły
3rd spierniczył spierniczyła spierniczyło spierniczyli spierniczyły
impersonal spierniczono
conditional 1st spierniczyłbym,
bym spierniczył
spierniczyłabym,
bym spierniczyła
spierniczyłobym,
bym spierniczyło
spierniczylibyśmy,
byśmy spierniczyli
spierniczyłybyśmy,
byśmy spierniczyły
2nd spierniczyłbyś,
byś spierniczył
spierniczyłabyś,
byś spierniczyła
spierniczyłobyś,
byś spierniczyło
spierniczylibyście,
byście spierniczyli
spierniczyłybyście,
byście spierniczyły
3rd spierniczyłby,
by spierniczył
spierniczyłaby,
by spierniczyła
spierniczyłoby,
by spierniczyło
spierniczyliby,
by spierniczyli
spierniczyłyby,
by spierniczyły
impersonal spierniczono by
imperative 1st niech spierniczę spierniczmy
2nd spiernicz spierniczcie
3rd niech spierniczy niech spierniczą
passive adjectival participle spierniczony spierniczona spierniczone spierniczeni spierniczone
anterior adverbial participle spierniczywszy
verbal noun spierniczenie
[edit]
verb

Further reading

[edit]