stóla

See also: stola, štola, štóla, and -stola

Hungarian

Etymology

From (deprecated template usage) [etyl] Latin stola (“robe, vestment”), from (deprecated template usage) [etyl] Ancient Greek στολή (stolḗ, “garment, equipment”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈʃtoːlɒ]
• Hyphenation: stó‧la

Noun

stóla (plural stólák)

1. stole (a long, wide scarf-like garment worn about the shoulders)
2. stole (an ecclesiastical garment)

Declension

Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
	singular	plural
nominative	stóla	stólák
accusative	stólát	stólákat
dative	stólának	stóláknak
instrumental	stólával	stólákkal
causal-final	stóláért	stólákért
translative	stólává	stólákká
terminative	stóláig	stólákig
essive-formal	stólaként	stólákként
essive-modal	—	—
inessive	stólában	stólákban
superessive	stólán	stólákon
adessive	stólánál	stóláknál
illative	stólába	stólákba
sublative	stólára	stólákra
allative	stólához	stólákhoz
elative	stólából	stólákból
delative	stóláról	stólákról
ablative	stólától	stóláktól
non-attributive possessive - singular	stóláé	stóláké
non-attributive possessive - plural	stóláéi	stólákéi

Possessive forms of stóla
possessor	single possession	multiple possessions
1st person sing.	stólám	stóláim
2nd person sing.	stólád	stóláid
3rd person sing.	stólája	stólái
1st person plural	stólánk	stóláink
2nd person plural	stólátok	stóláitok
3rd person plural	stólájuk	stóláik

Synonyms

• (scarf): vállkendő

---

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstouːla/

  Rhymes: -ouːla

Etymology 1

From Old Norse stóla, from Latin stola, from Ancient Greek στολή (stolḗ).

Noun

stóla f (genitive singular stólu, nominative plural stólur)

1. stole (ecclesiastical garment)

Declension

declension of stóla

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	stóla	stólan	stólur	stólurnar
accusative	stólu	stóluna	stólur	stólurnar
dative	stólu	stólunni	stólum	stólunum
genitive	stólu	stólunnar	stóla/stólna	stólanna/stólnanna

Etymology 2

Borrowed from Danish stole.

Verb

stóla (weak verb, third-person singular past indicative stólaði, supine stólað)

1. to rely (used with the preposition á (“on”) [governing accusative])

Conjugation

stóla — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að stóla
supine (sagnbót)		stólað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stólandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stóla	við stólum	present (nútíð)	ég stóli	við stólum
	þú stólar	þið stólið		þú stólir	þið stólið
	hann, hún, það stólar	þeir, þær, þau stóla		hann, hún, það stóli	þeir, þær, þau stóli
past (þátíð)	ég stólaði	við stóluðum	past (þátíð)	ég stólaði	við stóluðum
	þú stólaðir	þið stóluðuð		þú stólaðir	þið stóluðuð
	hann, hún, það stólaði	þeir, þær, þau stóluðu		hann, hún, það stólaði	þeir, þær, þau stóluðu
imperative (boðháttur)	stóla (þú)	stólið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stólaðu	stóliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Etymology 3

Noun

1. indefinite accusative plural of stóll
2. indefinite genitive plural of stóll