stuken

Dutch

Alternative forms

• stucen
• stuccen

Etymology

From stuc +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstykə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: stuk‧en

Verb

stuken

1. to plaster

Inflection

Conjugation of stuken (weak)
infinitive	stuken
past singular	stuukte
past participle	gestuukt
infinitive	stuken
gerund	stuken n
	present tense	past tense
1st person singular	stuuk	stuukte
2nd person sing. (jij)	stuukt, stuuk2	stuukte
2nd person sing. (u)	stuukt	stuukte
2nd person sing. (gij)	stuukt	stuukte
3rd person singular	stuukt	stuukte
plural	stuken	stuukten
subjunctive sing.1	stuke	stuukte
subjunctive plur.1	stuken	stuukten
imperative sing.	stuuk
imperative plur.1	stuukt
participles	stukend	gestuukt
1) Archaic. 2) In case of inversion.