tuinen
Dutch
Pronunciation
Etymology 1
Verb
tuinen
- (intransitive, uncommon) to practice agriculture or horticulture
- 1908, N. Adriani, "De zending in Midden-Celebes", in Onze Eeuw, vol. 8, issue 3, 392.
- Dit is noodig, omdat men meestal op berghellingen tuint.
- 2016, Carina van Leeuwen, nachtvlinder, A.W. Bruna Uitgevers.
- ‘Is er iemand aangehouden?’ ‘Een oude tuinder. Hij wist niet wat er in zijn kas gebeurde en hij verhuurde een schuur die hij niet meer gebruikte. Naïef misschien, maar die ouwe was allang blij dat hij weer wat inkomen had. Hij tuint niet meer. Heet dat zo? Tuinen? Of telen?’ ‘Tuinen of telen, wat maakt het uit? Hij is er in elk geval in getuind.’
- 1908, N. Adriani, "De zending in Midden-Celebes", in Onze Eeuw, vol. 8, issue 3, 392.
Inflection
| Conjugation of tuinen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | tuinen | |||
| past singular | tuinde | |||
| past participle | getuind | |||
| infinitive | tuinen | |||
| gerund | tuinen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | tuin | tuinde | ||
| 2nd person sing. (jij) | tuint | tuinde | ||
| 2nd person sing. (u) | tuint | tuinde | ||
| 2nd person sing. (gij) | tuint | tuinde | ||
| 3rd person singular | tuint | tuinde | ||
| plural | tuinen | tuinden | ||
| subjunctive sing.1 | tuine | tuinde | ||
| subjunctive plur.1 | tuinen | tuinden | ||
| imperative sing. | tuin | |||
| imperative plur.1 | tuint | |||
| participles | tuinend | getuind | ||
| 1) Archaic. | ||||
Synonyms
See also
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun
tuinen
- (deprecated template usage) Plural form of tuin