uczepić

Polish[edit]

From u- +‎ czepić.

uczepić pf (imperfective uczepiać)

(transitive) to fasten, to attach, to catch
(reflexive with się) to hold on, to latch on, to stick [+genitive = to something]
(reflexive with się) to tag along (uninvitedly), to impose oneself
(reflexive with się) to cling to, to hold on to (e.g. hope, an idea) [+genitive = to something]

Conjugation of uczepić pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uczepić
future tense	1^st	uczepię			uczepimy
	2^nd	uczepisz			uczepicie
	3^rd	uczepi			uczepią
	impersonal	uczepi się
past tense	1^st	uczepiłem	uczepiłam		uczepiliśmy	uczepiłyśmy
	2^nd	uczepiłeś	uczepiłaś		uczepiliście	uczepiłyście
	3^rd	uczepił	uczepiła	uczepiło	uczepili	uczepiły
	impersonal	uczepiono
conditional	1^st	uczepiłbym	uczepiłabym		uczepilibyśmy	uczepiłybyśmy
	2^nd	uczepiłbyś	uczepiłabyś		uczepilibyście	uczepiłybyście
	3^rd	uczepiłby	uczepiłaby	uczepiłoby	uczepiliby	uczepiłyby
	impersonal	uczepiono by
imperative	1^st	niech uczepię			uczepmy
	2^nd	uczep			uczepcie
	3^rd	niech uczepi			niech uczepią
passive adjectival participle		uczepiony	uczepiona	uczepione	uczepieni	uczepione
anterior adverbial participle		uczepiwszy
verbal noun		uczepienie