uithouden

Dutch

Etymology

uit +‎ houden

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

uithouden

1. to endure

Conjugation

Conjugation of uithouden (strong class 7, slightly irregular, separable)
infinitive	uithouden
past singular	hield uit
past participle	uitgehouden
infinitive	uithouden
gerund	uithouden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hou uit, houd uit	hield uit	uithou, uithoud	uithield
2nd person sing. (jij)	houdt uit, hou uit2, houd uit2	hield uit	uithoudt	uithield
2nd person sing. (u)	houdt uit	hield uit	uithoudt	uithield
2nd person sing. (gij)	houdt uit	hieldt uit	uithoudt	uithieldt
3rd person singular	houdt uit	hield uit	uithoudt	uithield
plural	houden uit	hielden uit	uithouden	uithielden
subjunctive sing.1	houde uit	hielde uit	uithoude	uithielde
subjunctive plur.1	houden uit	hielden uit	uithouden	uithielden
imperative sing.	hou uit, houd uit
imperative plur.1	houdt uit
participles	uithoudend	uitgehouden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Negerhollands: hou ut, hou it

Anagrams

• houden uit