uitrijden

Dutch

Etymology

From uit +‎ rijden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯trɛi̯(d)ə(n)/
• Rhymes: -ɛi̯dən

• (file)

• Hyphenation: uit‧rij‧den

Verb

uitrijden

1. to ride or drive out of something

   Agenten zagen de Tesla de garage uitrijden.

   Police officers saw the Tesla riding out of the garage.

2. to spread while driving

   Veehouders mogen per hectare grond een maximale hoeveelheid mest uitrijden.

   Livestock farmers may spread a maximum amount of manure per hectare of land.

Inflection

Conjugation of uitrijden (strong class 1, separable)
infinitive	uitrijden
past singular	reed uit
past participle	uitgereden
infinitive	uitrijden
gerund	uitrijden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	rijd uit	reed uit	uitrijd	uitreed
2nd person sing. (jij)	rijdt uit	reed uit	uitrijdt	uitreed
2nd person sing. (u)	rijdt uit	reed uit	uitrijdt	uitreed
2nd person sing. (gij)	rijdt uit	reedt uit	uitrijdt	uitreedt
3rd person singular	rijdt uit	reed uit	uitrijdt	uitreed
plural	rijden uit	reden uit	uitrijden	uitreden
subjunctive sing.1	rijde uit	rede uit	uitrijde	uitrede
subjunctive plur.1	rijden uit	reden uit	uitrijden	uitreden
imperative sing.	rijd uit
imperative plur.1	rijdt uit
participles	uitrijdend	uitgereden
1) Archaic.