verbleken
Dutch
Etymology
From ver- + bleken, or (deprecated template usage) ver- + bleek + -en.
Pronunciation
Verb
verbleken
Inflection
Conjugation of verbleken (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | verbleken | |||
past singular | verbleekte | |||
past participle | verbleekt | |||
infinitive | verbleken | |||
gerund | verbleken n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | verbleek | verbleekte | ||
2nd person sing. (jij) | verbleekt, verbleek2 | verbleekte | ||
2nd person sing. (u) | verbleekt | verbleekte | ||
2nd person sing. (gij) | verbleekt | verbleekte | ||
3rd person singular | verbleekt | verbleekte | ||
plural | verbleken | verbleekten | ||
subjunctive sing.1 | verbleke | verbleekte | ||
subjunctive plur.1 | verbleken | verbleekten | ||
imperative sing. | verbleek | |||
imperative plur.1 | verbleekt | |||
participles | verblekend | verbleekt | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |