vergeefs

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vergeves. Equivalent to vergeven (past particle) +‎ -s (adverbial suffix).

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈɣeːfs/, /vɛrˈɣeːfs/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: ver‧geefs
• Rhymes: -eːfs

Adverb

vergeefs

1. in vain

Adjective

vergeefs (comparative vergeefser, superlative meest vergeefs or vergeefst)

1. fruitless, futile

Inflection

Inflection of vergeefs
uninflected	vergeefs
inflected	vergeefse
comparative	vergeefser
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		vergeefs	vergeefser	het vergeefst het vergeefste
indefinite	m./f. sing.	vergeefse	vergeefsere	vergeefste
	n. sing.	vergeefs	vergeefser	vergeefste
	plural	vergeefse	vergeefsere	vergeefste
definite		vergeefse	vergeefsere	vergeefste
partitive		vergeefs	vergeefsers	—

Alternative forms

• vergeefsch (obsolete)

Derived terms

• vergeefsheid