versnellen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch versnellen. Equivalent to snel (“quick, fast”) +‎ ver- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌvɛrˈsnɛ.lə(n)/, /vərˈsnɛ.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧snel‧len
• Rhymes: -ɛlən

Verb

versnellen

1. (ergative, physics) to speed up, to accelerate
2. (transitive, obsolete) to surprise, to ambush

Conjugation

Conjugation of versnellen (weak, prefixed)
infinitive	versnellen
past singular	versnelde
past participle	versneld
infinitive	versnellen
gerund	versnellen n
	present tense	past tense
1st person singular	versnel	versnelde
2nd person sing. (jij)	versnelt, versnel2	versnelde
2nd person sing. (u)	versnelt	versnelde
2nd person sing. (gij)	versnelt	versnelde
3rd person singular	versnelt	versnelde
plural	versnellen	versnelden
subjunctive sing.1	versnelle	versnelde
subjunctive plur.1	versnellen	versnelden
imperative sing.	versnel
imperative plur.1	versnelt
participles	versnellend	versneld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• versnelling
• versneller

Descendants

• Afrikaans: versnel