voorhebben

Dutch

Etymology

From voor (“before, in front of”) +‎ hebben (“to have”).

Pronunciation

• Audio

  (file)

Verb

voorhebben

1. intend

   Wees gerust, ik heb het goed met jullie voor.

   Rest assured I intend the best for you.

2. wear

   Gelukkig had ik mijn schort voor toen de kan uit mijn handen glipte.

   Luckily I was wearing my apron when the can slipped out of my hands.

Inflection

Inflection of voorhebben (weak, irregular, separable)
infinitive	voorhebben
past singular	had voor
past participle	voorgehad
infinitive	voorhebben
gerund	voorhebben n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	heb voor	had voor	voorheb	voorhad
2nd person sing. (jij)	hebt voor	had voor	voorhebt	voorhad
2nd person sing. (u)	hebt voor, heeft voor	had voor	voorhebt, voorheeft	voorhad
2nd person sing. (gij)	hebt voor	hadt voor	voorhebt	voorhadt
3rd person singular	heeft voor	had voor	voorheeft	voorhad
plural	hebben voor	hadden voor	voorhebben	voorhadden
subjunctive sing.1	hebbe voor	hadde voor	voorhebbe	voorhadde
subjunctive plur.1	hebben voor	hadden voor	voorhebben	voorhadden
imperative sing.	heb voor
imperative plur.1	hebt voor
participles	voorhebbend	voorgehad
1) Archaic.