vriezen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vriesen, from Old Dutch *friesan, from Proto-Germanic *freusaną, from Proto-Indo-European *prews-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvrizə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: vrie‧zen
• Rhymes: -izən

Verb

vriezen

1. (intransitive) to freeze

Inflection

Conjugation of vriezen (strong class 2, irregular)
infinitive	vriezen
past singular	vroor
past participle	gevroren
infinitive	vriezen
gerund	vriezen n
	present tense	past tense
1st person singular	vries	vroor
2nd person sing. (jij)	vriest	vroor
2nd person sing. (u)	vriest	vroor
2nd person sing. (gij)	vriest	vroort
3rd person singular	vriest	vroor
plural	vriezen	vroren
subjunctive sing.1	vrieze	vrore
subjunctive plur.1	vriezen	vroren
imperative sing.	vries
imperative plur.1	vriest
participles	vriezend	gevroren
1) Archaic.

Derived terms

• aanvriezen
• bevriezen
• diepvriezen
• invriezen
• vriespunt
• vriesvak

Descendants

• Afrikaans: vries