wijf

Dutch

Etymology

From Middle Dutch wijf, from Old Dutch wīf, from Proto-Germanic *wībą.

Pronunciation

• IPA^(key): /ʋɛi̯f/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: wijf
• Rhymes: -ɛi̯f

Noun

wijf n (plural wijven, diminutive wijfje n)

1. (often derogatory) woman, potentially being as pejorative as bitch

   (Brabantian) Da stom wijf ij me gu lige gat!

   That bitch really took advantage of me!

2. (often derogatory) babe, broad

Usage notes

The diminutive of this word has an independent meaning (“female animal”). Colloquial diminutives (e.g. wijfie) often have a familiar meaning.

Derived terms

• appelwijf
• groentewijf
• manwijf
• warmoeswijf
• wie een vrouw trouwt om haar lijf, verliest het lijf en houdt het wijf

Descendants

• Afrikaans: wyf

---

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch wīf, from Proto-Germanic *wībą.

Noun

wijf n

1. woman
2. wife, married woman

Inflection

This noun needs an inflection-table template.

Descendants

• Dutch: wijf
  • Afrikaans: wyf
• Limburgish: wief
• West Flemish: wuuf
• Zealandic: wuuf

Further reading

• “wijf”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “wijf”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN

---

Middle English

Noun

wijf (plural *wijve)

1. Alternative spelling of wif