zwelgen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch swelgen, from Old Dutch *swelgan, from Proto-Germanic *swelganą.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzʋɛlɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zwel‧gen
• Rhymes: -ɛlɣən

Verb

zwelgen

1. to eat greedily, gulp down, gobble up, guzzle
2. to indulge, revel in

Inflection

Conjugation of zwelgen (strong class 3)
infinitive	zwelgen
past singular	zwolg
past participle	gezwolgen
infinitive	zwelgen
gerund	zwelgen n
	present tense	past tense
1st person singular	zwelg	zwolg
2nd person sing. (jij)	zwelgt, zwelg2	zwolg
2nd person sing. (u)	zwelgt	zwolg
2nd person sing. (gij)	zwelgt	zwolgt
3rd person singular	zwelgt	zwolg
plural	zwelgen	zwolgen
subjunctive sing.1	zwelge	zwolge
subjunctive plur.1	zwelgen	zwolgen
imperative sing.	zwelg
imperative plur.1	zwelgt
participles	zwelgend	gezwolgen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Conjugation of zwelgen (weak)
infinitive	zwelgen
past singular	zwelgde
past participle	gezwelgd
infinitive	zwelgen
gerund	zwelgen n
	present tense	past tense
1st person singular	zwelg	zwelgde
2nd person sing. (jij)	zwelgt, zwelg2	zwelgde
2nd person sing. (u)	zwelgt	zwelgde
2nd person sing. (gij)	zwelgt	zwelgde
3rd person singular	zwelgt	zwelgde
plural	zwelgen	zwelgden
subjunctive sing.1	zwelge	zwelgde
subjunctive plur.1	zwelgen	zwelgden
imperative sing.	zwelg
imperative plur.1	zwelgt
participles	zwelgend	gezwelgd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• verzwelgen

Descendants

• Afrikaans: swelg